Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym zaliczanym do spektrum autyzmu. Leczenie polega na stosowaniu terapii, edukacji i treningów pod okiem specjalistów. Co istotne, zespół Aspergera nie jest chorobą, w związku z czym nie można go wyleczyć. Za sprawą terapii można jednak „nauczyć” osoby nim dotknięte bardziej efektywnego i satysfakcjonującego funkcjonowania w grupach społecznych. Ma to istotny wpływ na jakość życia i zadowolenie z niego.
Zespół Aspergera, czyli co?
O zespole Aspergera słyszy się ostatnio coraz więcej. Wynika to z większej świadomości społeczeństwa oraz zmiany postrzegania zaburzeń rozwojowych, które – mimo iż wciąż stanowią barierę edukacyjną – nie są już traktowane jak wyrok, a bardziej jako wyzwanie, z którym system wsparcia wczesnego rozwoju dziecka i edukacji radzi sobie coraz lepiej. Wróćmy jednak do początku… Kiedy współczesna medycyna usłyszała o zespole Aspergera? Czym się charakteryzuje? Jak przebiega diagnostyka i leczenie?
Po raz pierwszy uwagę na zespół zaburzeń rozwojowych nazywanych dzisiaj zespołem Aspergera zwrócił austriacki lekarz Hans Asperger w 1944 roku. Potocznie zespół Aspergera określa się mianem łagodnej odmiany autyzmu. Powodem takiego stanu rzeczy są liczne podobieństwa między dyskutowanymi zaburzeniami. Niemniej jednak, autyzm i zespół Aspergera to nie to samo. Osoby dotknięte zespołem Aspergera na ogół nie mają problemu z nieprawidłowym rozwojem mowy. Często wyróżnia je również ponadprzeciętny rozwój intelektualny. Dzieci z zespołem Aspergera rozwijają się prawidłowo, mówią, bawią się, wykazują zainteresowanie otaczającym ich światem. Objawy zespołu są obserwowane u nich znacznie później, dlatego prawidłowa diagnostyka dzieci przed ukończeniem 3. roku życia jest bardzo utrudniona. Cechą wspólną autyzmu i Aspergera są trudności w satysfakcjonującej komunikacji i umiejętnościach społecznych.
Diagnostyka zespołu Aspergera
Jak już wspomnieliśmy, zdiagnozowanie zespołu Aspergera, w szczególności u młodszych dzieci, jest bardzo trudne. Najczęściej rozpoznaje się go u dzieci w wieku między 6 a 8 rokiem życia. Punktem zwrotnym w diagnostyce jest najczęściej początek edukacji szkolnej, kiedy to zaczynają się pojawiać niepokojące sygnały wskazujące na problemy z dopasowaniem się dziecka do grupy rówieśniczej. Podobne sygnały obserwują już nauczyciele przedszkola prowadzący zajęcia przygotowania szkolnego. Niestety ich spostrzeżenia są nader często bagatelizowane przez rodziców, którzy nie dostrzegają u dzieci żadnych niepokojących objawów. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż w swoim kontakcie z dzieckiem rodzic nie ma możliwości obserwowania dziecka w interakcji z grupą rówieśniczą, jak również w kontekście nawiązywania nowych znajomości i relacji.
W przypadku wystąpienia objawów sugerujących zespół Aspergera słusznym jest odbycie konsultacji ze specjalistą. W zależności od dostępności specjalistów w naszym najbliższym otoczeniu, możemy się skonsultować z psychologiem lub psychiatrą.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
