Według WHO cierpi na nią aż 350 mln osób na całym świecie, czyli 5% populacji, a co roku ich liczba rośnie. Jest także uznawana za jedną z głównych przyczyn ryzyka wystąpienia chorób i przedwczesnej śmierci. Szacuje się także, że jedynie połowa przypadków jej wystąpienia jest właściwie diagnozowana, a nie każdy pacjent otrzymuje dostęp do właściwego leczenia. Przedmiotem tych danych i statystyk jest depresja – w niniejszym artykule przedstawimy najważniejsze zagadnienia z nią związane.
Najczęstsze objawy depresji
W społeczeństwie wciąż powszechne jest wyobrażenie osoby z depresją jako wiecznie przygnębionej, ponurej i apatycznej. Ta opinia jednak tylko częściowo i w bardzo dużym uproszczeniu pokrywa się z faktycznym przebiegiem depresji oraz stanami, jakie wywołuje. Do najpopularniejszych objawów epizodu depresyjnego zalicza się spadek nastroju i energii, lęk, ograniczenie aktywności oraz pielęgnowania zainteresowań, trwające dłużej niż dwa tygodnie. Te stany występują często w parze z problemami z koncentracją i skupieniem, zaburzeniami snu, wahaniami apetytu, a także intruzywnymi myślami powodującymi niską samoocenę, pesymizm, poczucie winy, a nawet rozważania o odebraniu sobie życia.
Depresja – dlaczego mówi się o niej, że “ma wiele twarzy”?
Osoby w trakcie epizodu depresyjnego mogą mieć skłonności do maskowania oraz trudność w przyznaniu się do nasilających się objawów, co utrudnia szybkie rozpoznanie. Proces diagnostyczny może utrudniać także mnogość i różne nasilenie występujących symptomów, a zaburzenia mogą wpływać również na inne obszary zdrowia. Co więcej, depresja ma wiele odmian i typów. Przykładem mogą być zaburzenia afektywne dwubiegunowe przejawiające się skrajnymi wahaniami nastroju lub trudna w zdiagnozowaniu depresja atypowa o bardzo zróżnicowanych objawach.
Ze względu na powyższe czynniki zdiagnozowanie często jest trudne i długotrwałe, a wystąpienie depresji może być nieoczywiste dla najbliższych osób. Z tego względu bardzo duże znaczenie ma podejmowanie wczesnej reakcji na pierwsze symptomy – trafne rozpoznanie i rozpoczęcie właściwego leczenia jest kluczowe w umożliwieniu osobie dotkniętej zaburzeniami powrotu do właściwego funkcjonowania.
