Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i koncentracji to pełna definicja zaburzenia potocznie zwanego ADHD. Problemy występujące w dzieciństwie mogą utrzymać się także w wieku dorosłym, chociaż przybierają wtedy nieco inną formę. Z tego powodu bardzo często są mylone z depresją, chorobą afektywną dwubiegunową czy zaburzeniami lękowymi, przez co leczenie nie przynosi pożądanych rezultatów.

Typowymi objawami ADHD wśród pełnoletnich pacjentów to:

• impulsywne zachowanie
• problemy z koncentracją
• silne wahania nastroju połączone z niecierpliwością
• trudności w dokończeniu rozpoczętych czynności (np. w kwestii edukacji czy pracy)
• niestabilne relacje w życiu osobistym czy brak umiejętności dostosowywania się do zmian.

Dla wielu osób powyższe symptomy mogą być także charakterystyczne dla innych zaburzeń psychicznych, dlatego tak ważny jest wybór lekarza specjalizującego się w tej wąskiej dziedzinie.

Ocenie specjalisty podlegają przede wszystkim stopień nasilenia ADHD oraz skutki pod postacią społecznych dysfunkcji w życiu codziennym, a także osobistego bólu psychicznego pacjenta. Lekarz uwzględni również ewentualne leczenie psychiatryczne w przeszłości, obecny stan psychiczny pacjenta, zaburzenia neurorozwojowe (w tym najczęściej ze spektrum autyzmu) oraz predyspozycje genetyczne na tle występowania problemów neurologicznych i psychicznych.

Przyczyn ADHD nie należy szukać w środowisku szkolnym czy ukształtowaniu przez rodziców. Jest to zaburzenie o podłożu genetycznym, w wyniku którego zachodzą neurobiologiczne zmiany w funkcjonowaniu mózgu.

Nieświadomość pacjenta, jego najbliższych oraz wielu lekarzy zajmujących się zaburzeniami psychicznymi, powoduje problemy w prawidłowej diagnozie chorego. Odpowiednio dobrana diagnoza i terapia pozwalają poprawić komfort codziennego funkcjonowania. Niewątpliwie najlepsze efekty przynosi kompleksowe leczenie obejmujące kilka metod takich jak coaching, terapia poznawczo – behawioralna, psychoedukacja, terapia rodzin i farmakoterapia. Podczas wyboru terapii, specjalista uwzględnia także inne obecne u pacjenta zaburzenia psychiczne. W zależności od skali innych współistniejących dysfunkcji terapeuta decyduje, którym problemem należy zająć się priorytetowo. Bardzo często odpowiednio dobrana terapia ukierunkowana na leczenie ADHD u dorosłych przynosi także znaczną poprawę np. w stanach depresyjnych i lękowych.

Terapie osób dorosłych z rozpoznaniem ADHD polegają na usprawnieniu funkcjonowania na różnych obszarach oraz na poprawie w zakresie zaburzeń współwystępujących. Możliwe jest zastosowanie skutecznego leczenia, jednak musi być to leczenie kompleksowe — najlepsze rezultaty daje zastosowanie kilku metod wsparcia, przy czym leczenie zawsze powinno obejmować lek i oddziaływanie psychologiczne. Badacze dowiedli efektywności poniższych metod:
Farmakoterapia
Aktualnie zaleca się stosowanie leków stymulujących. Substancje te cechują się bezpieczeństwem i dużą skutecznością — ich efektywność szacuje się na około 70%. Leki należy jednak przyjmować pod ścisłą kontrolą lekarza psychiatry. Poprawa dotyczy nie tylko objawów ADHD, ale także obszaru całościowego funkcjonowania — od wybuchów złości, przez zmiany nastroju po samoocenę.
Psychoterapia
Najczęściej stosuje się psychoterapię w nurcie poznawczo-behawioralnym. Techniki behawioralne pozwalają między innymi na naukę komunikacji z ludźmi czy planowanie dnia. Z kolei techniki poznawcze związane są z identyfikacją mocnych stron pacjenta, a także zaobserwowaniu kiedy objawy ADHD są szkodliwe, a kiedy pomocne.
Rezultaty aktualnych badań nie pozwalają na zalecenie psychoterapii jako jedynej formy leczenia pacjentów z ADHD. Postępowanie takie jest jednak ważnym sposobem terapii uzupełniającej farmakoterapię. Mogą one być również szczególnie pomocne w przypadku osób, które preferują postępowanie psychologiczne lub gdy farmakoterapia nie jest w pełni efektywna.
Psychoedukacja
Powinna być pierwszym krokiem pacjenta w terapii ADHD, a optymalną sytuacją byłoby także zaangażowanie rodziny oraz bliskich pacjenta. Obejmuje ona:
przekazanie wiedzy na temat objawów ADHD i towarzyszącego im upośledzenia funkcjonowania
częstości występowania tego zaburzenia wśród dzieci i dorosłych
przyczyn jego rozwoju
nieprawidłowej czynności mózgu w to zaangażowanej
możliwości leczenia 
Uzyskanie takiej wiedzy często pozwala pacjentowi (i jego bliskim) zrozumieć jego własne problemy, odciąża z poczucia winy i wstydu oraz zapewnia większy komfort i motywację do leczenia.